محمد قدیانی

دل کندن از تشک گرم و نرم، و رفتن به مدرسه، آن هم صبح زود، کار خیلی سختی است، ولی مجبورم و چارۀ دیگری ندارم. با چشمان خواب‌آلوده، نگاهی به ساعت می‌کنم؛ بیست دقیقه تا زنگ مانده. 

بلند می‌شوم و سریع به دست و صورتم آبی می‌زنم و می‌روم سراغ لباس‌هایم؛ لباس‌هایی که این سو و آن سوی اتاق، پخش و پلا هستند. دل کندن از تشک گرم و نرم، و رفتن به مدرسه، آن هم صبح زود، کار خیلی سختی است، ولی مجبورم و چارۀ دیگری ندارم. با چشمان خواب‌آلوده، نگاهی به ساعت می‌کنم؛ بیست دقیقه تا زنگ مانده.