از آبی دوردست

کتاب از آبی دوردست نوشته سرکار خانم هدیه صدیقی را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

قصه عشق
داشتم فکر می‌‌کردم کاش یکی باشه که یه موقع‌‌ها بفهمه دلم کی می‌‌خواد شجریان بشنوه، کی چارتار. کی آهنگای قدیمی قدیمی…
یه موقع بگه عزیزه غمگیزم (آخه من همیشه جای غمگین میگم غمگیز) الان باید آهنگای شاد گوش بدیم که هرچی خستگیه بشوره ببره…
بفهمه باید بزنیم کانال شاد، بگه خب آهنگای قدیمی و شاد که دلمون خوش شه؟ دهه 40 50 60 خوبه؟ یا الان؟ یا اصلا آهنگای خارجی خوب؟ بارون شد آهنگارو بریزیم تو خیابون و جاده…اگه تهرون بودیم، بریم پیچ شمال، خیابونی که من اسمش و گذاشتم اینکه کجاست یه رازه… پیاده شیم وسط بوی چمن و درخت و خاک بارون خورده بخونیم: ای هم نفس…
می‌‌دونی می‌‌خوام بتونم باهاش پادکست و آهنگای سجاد افشاریان و گوش بدم؛ دلش بخواد کنارم گوش بده، سکوت کنیم و گوش بدیم، گوش بدیم و لذت ببریم فقط… بعد بهم بگه قاصدک شادی‌‌های کوچکم.
بهش بگم نظرت در مورد پل هوایی چیه؟ دیوونه وایسادن و دیدن ماشینا از پل هوایی هستی؟ صبح‌‌ها آروم بری که دیرتر به آخرش برسی و از این ارتفاع لذت ببری، از سرعت ردشدن ماشینا زیر پات کیف کنی…. غروب فقط چراغونی ماشینا تو خیابون باشه، یه سمت پل سفید، یه سمت قرمز؛ انگاری پل هوایی مرز قرمز و سفید بودن چراغاست… هر کی رد شه از مرز قرمزه.
بشینیم فکر کنیم خب از اینجا یکی بره شرق یکی بره شمال، جنوب یکی اون سر غرب چقدر تو راهه… برسه طفلی از این ترافیک چی میگه به اهل منزل؟
بگه بهم: «آخه چی بگه طفلی با اون همه خستگی؟ اون که خودشو از بالا ندیده که قشنگ باشه، اون تو دل سختیه… ترافیک از این بالا قشنگه، انگار خیابونو آذین بستن از اون پایین مصیبت عظماست جانم.»
زیاد بریم گل‌‌فروشی و گلخونه‌‌ها؛ رفتیم گل‌‌فروشی قربون گلا بریم. یکی خریدیم، بیایم به همه گلای خونه معرفیش کنیم… بگیم این بچه جدیده بچه‌‌ها، قدمش مبارکمون.
از حرف‌‌زدن من موقع آب‌‌دادن به گلا و تمیزکردنشون نخنده، بیاد با هم دورشون بگردیم…
یه موقع‌‌ها بگه بیا ظرفا رو با دست بشوریم، ماشین و بی‌‌خیال، به قول تو: «در بعضی سختی‌‌ها ریشه لذت‌‌های کوچیکی هست که دارد می‌‌خشکد…» بگم یه ظرف‌‌شستن فلسفی نشده بود که شد!
موقع ظرف‌‌شستن و کارکردن بگه آخه بدون آهنگم میشه مگه دختر؟ بگم الان میرم رو مود خوندنا…. بگه بخون من که هستم همیشه…. بعد بریم تو ژست خوانندگی. وسط ظرفای کفی و آهنگ شاد خوندن، درحالی که داریم حنجره‌‌ها پاره می‌‌کنیم که «قصه عشقت باز تو صدااامه» با دستکش‌‌های رز مریم و کفگیری که میکروفون شده، هی بخونیم و بچرخیم و بخندیم.
عین خودم دیوونه بوی کتاب و چیز میزای نو باشه، غروبی بیاد بگه جمع کن بریم کتاب‌‌فروشی که جون تو کتاب خونم کم شده.
اول بریم قسمت لوازم‌‌التحریر هی ذوق کنیم بگیم کاش همه این جینگیل مستونا مال ما بود و از یه طرف ناله از قیمتا کنیم؛ بعد به قول شیرازیا فر بخوریم بین قفسه‌‌های کتاب…. هی فال‌‌بازی با کتابای مختلف کنیم و از متنای یهویی وسط صفحه که گاهی معنا نداره، بخندیم… اگه شد قشنگ‌‌ترین جمله یه صفحه رو بنویسیم یادگاری و تو یه ظرف تپل شیشه‌‌ایِ سبز دودی جمعشون کنیم.
در مورد جلد کتابا صحبت کنیم…. بریم کتابا رو بو کنیم، بگم به نظرت عطر بوی کتاب اومده و من بی‌‌خبرم؟