رستاخیز ستاره ی صبح

کتاب رستاخیز ستاره ی صبح نوشته جناب آقای یاشار هژبری را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

پیشگفتار
تاریخ از زمانی شروع شد که انسان روایت‌کردن را یاد گرفت. شیواترین و ماندگارترین و تأثیرگذارترین روایت‌ها، روایت‌های استعاری، هنری و اساطیری بودند، وگرنه تاریخ وقایع چیزی غیر از گزارش و شرح‌حال خشک از اینکه چه شد یا چه اتفاقی نیفتاد، ندارد. این قدرت تخیل و خلق شبکه بزرگ مفاهیم بین‌الاذهانی بود که برای ما شهرها، فرهنگ‌ها، پول، شرکت‌ها، ملیت‌ها، کشورها، زبان و هر چیز دیگری که مستقیم و غیرمستقیم در این شبکه بزرگ کلونی منعطف و معنایی بشریت قرار می‌گیرند را ایجاد کرد.
این قدرت اسطوره‌هایی بود که معمولاً توسط رئالیست‌ها به آن‌ها جفا می‌شود که انسان را در جای کنونی‌اش قرار داده است. البته خود رئالیسم فارغ از سوداگران متوهم خود این واقعیت و ظرفی که در آن ریخته شده را به رسمیت می‌شناسد. اسطوره‌هایی که واقعیت دارند یا ما به واقعیت‌داشتن آن‌ها ایمان داریم، مثل دین‌ها و باورها، یا اسطوره‌هایی که واقعیت ندارند و ما آن را می‌دانیم، مثل داستان‌ها و فولکلورها و اسطوره‌هایی که ما حتی متوجه واقعیت‌نداشتن آن‌ها نیستیم، مثل حقوق و قوانین و پول و…، همه و همه دست در دست هم، تمدن‌های بزرگ بشری را ایجاد کرده‌اند. ابزارسازی و هوش بالا هیچ‌کدام به‌تنهایی توان ساختن یک شاتل بزرگ یا شکافتن هسته‌ی اتم را نداشتند. این قدرت تعقل به ابزار زبانی و ارتباطی به اسم «روایتگری انسان‌ها» مجهز بود که آن‌ها را در یک کل منعطف قرار داد و باعث ترقی نوع بشریت شد.
همیشه تأثیرگذارترین رهبرانِ روایت‌ها هنرمندترین آن‌ها بودند. وقتی‌که واقعیت‌های عینی با واقعیت‌های ذهنی و اسطوره‌ای آمیخته می‌شوند، روایت‌های تاریخ‌ساز را می‌سازند یا اگر بحث خود تاریخ باشد، واقعیت‌هایی که با اسطوره‌ها همراه باشد، روی کتیبه‌های ذهن بشر حک و ثبت می‌شوند. فکرش را بکنید که کتاب مقدس به‌جای روایت بهشت عدن، شیطان و آدم و حوا، روایتی خشک و علمی از طردشدن انسان بعد از انقلاب کشاورزی از بهشت شکارجوها و دامداران و گرفتارشدنش به زحمت و رنج و نکبت زندگی کشاورزی و با عرق جبین از آن خوردن و پشت‌پازدن به آسودگی و آرامش و زندگی طبیعی که در باغ طبیعت داشت و میلیون‌ها سال برای آن فرگشت پیدا کرده بود، می‌گفت! آیا باز می‌توانست به اندازه روایت بهشت عدن ماندگار و تأثیرگذار باشد؟ البته این مطلب به واقعیت‌داشتن این روایت هیچ صدمه‌ای نمی‌زند. تمام پیروان ادیان ابراهیمی به واقعیت‌داشتن این روایت ایمان دارند و نکته دقیقاً همین‌جاست، دلیل توفیق ادیان در تاریخ بشر روایت اساطیری و درعین‌حال واقعی بود. کدام انسان‌گرا یا پست اومانیستی هست که بتواند باورها، ارزش‌ها و اخلاقیات خودش را به این اندازه حتی باورپذیر بکند؟
برخلاف باور نیچه خداوند زنده و قیوم است و این بشریت بود که خودش را با جداکردن از خداوند در منجلابی از شک‌گرایی محض و بحران هویت قرار داده و در حال تنفس مصنوعی است.
در این کتاب کوشیده‌ام بخشی باشکوه از‌ تاریخ معاصر ایران را با اسطوره‌هایی که از اساطیر ایرانی وام گرفته و در قالب این روایت پروریده‌ام، ممزوج کنم؛ یعنی تمامی وقایع این داستان و اسم‌ها و موقعیت‌هایش خیالی و درعین‌حال درهم‌تنیده با تاریخ هستند؛ مثل کاری که ماهرترین دروغ‌گوها انجام می‌دهند و گوشه‌ای از واقعیت را با دروغ در هم می‌آمیزند. به قول مولانا:

نیست هر خم لایق می، هین سر خم را ببند
تا برآرد خمِ دیگر، ساقی از خمدان خویش

بس کنم تا میر مجلس بازگوید با شما
داستان صد هزاران مجلس پنهان خویش