رقصنده با اشک (جلد اول)

کتاب رقصنده با اشک (جلد اول) نوشته جناب آقای جلال هراتیان را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

مقدمه

امیدوارم رشته واژه‌هایی را که از طریق قلم ناتوان و درمانده‌ام در بند کشیدم و نوشتاری را واژه به واژه و خط به خط پدید آوردم، به کام مخاطبان و خوانندگانش شیرین و خوشایند باشد. نهایت دقت و غایت همت برآن داشتم تا کتابی با محتوایی ارزشمند و گزیده‌هایی پندآموز در قالب داستانی با نثری روان و جذاب ارائه نمایم. در این نوشتار تمام اسامی و وقایع خیالی و تصور ذهن نویسنده است .
گاهی بنا به ضرورت قسمتی از متن بیشتر رنگ و لعاب ادبی به خود گرفته است؛ چراکه امیدوارم گستره متنوعی از خوانندگان را مخاطب خویش قرار داده باشم .
هیچ ادعایی در نوشتن و نویسندگی نداشته و ندارم. شاید برای دل خویش و برای به‌ یادگارگذاشتن اثری از خود برای آیندگان به نشر آن دست یازیدم، به امید آنکه هرچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.
از همسر مهربان و فرزندان عزیزم که همیشه همراه و مشوق من بوده‌اند و از دوستان عزیزی که هریک در منظری از مناظر این داستان الهام‌بخش من بوده و خاطرات خوشی را با آنان زنده کرده‌ام، ممنون و سپاسگزارم.

جلال هراتیان (کیان مهر)

به نام خدا

عاشقانه رنگینه
چشم‌نوازی قامتی رعنا، فتنه‌انگیزی چشمانی زیبا و دلربایی دامن پرچین، گلدار و رنگارنگ دخترک به قامت افراشته پریز، چشمان آهوانش و دامنه رنگینه اش با آن‌همه زیبایی و لطافت طعنه می‌زند. رنگینه‌ای که در اردیبهشت هر سال معجزه آفرینش و تکه‌ای جداشده از بهشت بر روی زمین است، پرهای رنگارنگ طاووس در قیاس این خیال‌انگیز رنگارنگ جز خجلت و شرمساری سخنی ندارند.
چگونه این نت زیبا به رنگ‌ها آمیخته و نواخته شده که از هفت رنگ قوس‌قزح هفتاد رنگ ساخته و پرداخته است. جمال و زیبایی‌اش چشم‌نواز است و مجال چشم برهم‌زدن نمی‌دهد، مگر می‌توانی به زیبایی و دلرباییش چشم ببندی که رخصت دیدار کوتاه و سایه جدایی به بلندای دیواره پریز و در امتداد روزی که به غروب نشسته، بر سرمان افکنده شده.
گذر زمان گرچه بر آتش دل کیان خاکستر نشانده است، اما این آتش در آتشکده دلش همواره روشن مانده است و امیدی نیست که نسیم خاکسترش ببرد …
در برابر چشمانش، زیبایی رنگینه و در مقابل چشم دلش، دلربایی یار موج می‌زند.
آن‌گونه که ایستادن از یاد می‌برد، عشق دلدار او را به زانو درآورده. برای دمی سر بر دامن رنگینه می‌گذارد و روی به آسمان می‌کند؛ چشمان لاله‌های واژگون از سرشک دیده‌اش وام گرفته‌اند، گویی به احترام دلدادگی و سوختن عاشقانه‌اش آتش سرخی به سر گذاشته و سر تعظیم فرود آورده‌اند.
آن روز را روشن‌تر از همیشه به‌خاطر می‌آورد که در موسم بهار شهربانو در کنارش آرام نشسته و از رؤیاهایی به شیرینی لبانش و آرزوهایی به درازی گیسوانش حرف می‌زند، دانه‌دانه و رشته به رشته، حرف‌هایی که برای کیان شعر و ترانه‌ای عاشقانه بود؛ شاید آن روز در دلش به صفا و پاکی دخترک می‌خندید. کیان حیران و سرگشته در تماشا و غرق در چشمان نافذ یار است و یار ناخدای کشتی اندیشه‌های ناب.