کتاب کشف المحبوب

کتاب کشف المحبوب نوشته سرکار خانم محبوبه سپهرام را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

کتاب کشف المحبوب سرگذشت یک کارمند درمان است که پرتوشناسی تشخیصی یا همان رادیولوژی خوانده و علاقه مند به ادبیات و قلم فرسایی هم است. آدمی که بی‌اندازه شفقت دارد طنز نوشته‌ای نگاشته که هرچند به فراخور موضوعات مطرح شده، گاهی از خوش‌مزگی‌اش کاسته می‌شود. با اینحال سعی کرده حتی رنج‌هایش را با شوخ طبعی بیان کند. پس این داستانی را که خواهید خواند، نه منحصرا طنز نوشته است و نه فقط نوشتجات جدی‌ست. با دیدن نام کتاب کشف‌المحبوب، اگر گمان می‌کنید که این علاقه‌مند مهرورزی با مردم، کشفیاتی داشته که ممکن‌ست موجب حیرت بشود پس آمده و دست بکار شده تا یافته‌هایی که شاید در گستره جهان هستی تاکنون کسی نیافته و کشف نکرده باشد را اینجا بازگو می‌کند، بله همینطور است. شغل تشخیص و درمان رنج است، رنجی است بی انتها اما بسیار با فضیلت که اگر تنها تعلیمش به من شکیبایی باشد همین برای من یکی، کافیست. من علی‌رغم شفقت بی‌اندازه‌ام با این همه، تواناییش را نداشته و بدلیل ترس‌های بی‌موردی که اغلب خود باعثش بودم و از آنسو تاثیرات قابل ملاحظه استرس، همواره با تحرکات پیدا و پنهان معده مواجهه می‌شدم. شفقت با طاقت یکی نیست. شفقت، لازمه بعضی مشاغل ولیکن پل پیروزی نیست. اما اگر چنانچه شفقت داشتید آیا طاقت بمرور زمان ایجاد می‌شود؟ آدم‌ها مثل هم نیستند، نه تواناییشان نه رقت و نه رغبتشان و کسی چه می‌داند بله ممکن است طاقت ذره ذره ایجاد بشود و حتی به احتمال زیاد ممکنست که ایجاد هم نشود. اما اینکه به شما بگویند زمان که بگذرد همه چیز حل می‌شود بایستی بگویم که نه اتفاقا زمان می‌گذرد تا فقط آدم خودش به این نتیجه برسد که بسیاری از مسائل اصلا حل نمی‌شوند اما الکی پای زمان را می‌کشند وسط، زمان هرچند اگر در تیم ما هم که باشد در این فقره همیشه تیم حریف بهتر بود. کوتاه سخن اینکه در انتخاب مشاغلی که بقدر کفایت برای دستیابی‌اش جربزه ندارید و از طرفی آن مشاغل نیاز به نرمی و لطافت بیشتری نسبت به سایر مشاغل دارند بی‌جهت خودتان را آن وسط نیندازید، فقط به صرف اینکه چون فکر می‌کنید که قابلیت تاثر و تالم و دردمندشدن را بیشتر از سایرین دارید. بیخود خیالات برتان ندارد، رقت قلب لازمه دستیابی این دست از مشاغل را فقط شما ندارید، پس در این مورد، بیشتر تامل کرده و با تعقل برگزینید که اینطوری، جای کسانی را که، توانایی و رقت را توامان دارند و یا  ممکن است حتی تواناییش را داشته و رقتش را نداشته باشند ولیکن با اینحال رغبتش را داشته باشند را بیهوده اشغال نکنید. من کشف کرده‌ام که سراسر زندگیم بسان نمایشی حزن‌انگیز، ولیکن با افکاری طنز گذشته است. هرچند این فضیلت باورنکردنی خودش بسیار بهتر است از افکار حزن‌انگیز ولیکن با زندگی طنز است. هر چند افکار طنز هم حریف گوارش من نشد و اینکه می‌گفتند آدم شل بگیرد تا سخت نگذرد، نه اینطور نبود. یا شاید هم بود اما بشرطی که آدم توانایی شل گرفتن را داشته باشد  که من نداشتم. من آنچه می‌نمایاندم با آنچه که واقعا بودم، نبودم آنچه می‌نمودم خودنمایی بود و از آن خودنمایی معکوس! سالها می‌گذرد این را از من همیشه شیفت و بیشتر اوقات بعدظهرها کشیک، بشنویید که خود را آنچه نیستید نماییدن اصلا پیشنهاد نمی‌شود. چون من فراگرفتم که هر چند خودتان را خوشحال بگیرید به مرور تبدیل می‌شویید به یک خوش‌مزه منتهی در درون، اوقات تلخ! که این خوش‌مزه اوقات تلخ بودن، به همواره شاهد طعنه سنگین معده به ذهن و ریشخند ذهن به معده بودن نمی‌چربد. اما اگر در این شغل میمانید، بمانید و مثل آدمیزاد مقدمات مذاکرات مستقیم ارگان‌های سازنده خویش را خودتان با خودتان فراهم کنید نه اینکه در این‌باره شغلتان بیاید و خط مشی مشخص کند! من دانستم هر چند اگر هم جربزه، طاقت، شفقت بی‌اندازه هم که داشته باشید اما ذهن و افکارتان چیزی دیگر و جای دیگری باشد پس این دو ساکت نمی‌نشینند و در این کل‌کل با شما کم نیاورده، بجایش درست در خط پایان متوقفتان می‌کنند تا فقط حالیتان کنند که جربزه داشتن و جسور بودن را فقط به زبان نمی‌توان ادعا کرد بلکه بایستی بحد کفایت داشته باشیدش. حائز و‌ دارنده تمام و کمال شفقت و حتی دارنده مطلق صبر بر گذشتن کند زمان در مشاغلی اینچنین سخت، هم برای کسب چنین شغلی کافی نیست. از طرفی اگر قدرت بر تغییر نداشته باشید و هر دفعه که اراده به تغییر کنید، فلک با شما نسازد پس چاره چیست؟ مگر اینکه به کار و بار عادت کنید، اما وقتی به پایان کوچه عادت که می‌رسید تازه آنجاست که می‌بینید آنگونه که گمان می‌بردید اوضاع خیلی هم ناجور نبوده و داستان جالبتر هم می‌شود که اگر بدانید قرار گرفتن در این بن‌بست هم اصلا اتفاقی نبوده است. از این به بعد بود و اینچنین شد که  تغییرات برای من شروع شد. تغییر نخست اینکه بپذیریم که حتی اتفاق هم، اتفاقی اتفاق نمیفتد.