کتاب آنجا که هیچ یک از ما نماند

کتاب آنجا که هیچ یک از ما نماند نوشته جناب آقای کیهان امامی دوست را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

کتاب آنجا که هیچ یک از ما نماند نوشته جناب آقای کیهان امامی دوست منتشر شده در نشر متخصصان. در بخشی از این کتاب می خوانیم: واقعاً نمی‌دونم از چی انقدر خستم

چشمام همیشه پف داره

جوری با دست چشمامو می‌کشم که انگار می‌خوام کرختی کل بدنم از چشمام بزنه بیرون

انگشتای پامو تکون میدم

خدا رو شکر هنوز فلج نشدم

تو یه‌لحظه تصمیم می‌گیرم و از جام پا میشم

تو یه چشم‌به‌هم‌زدن بعد از سیزده ساعت از تخت دل می‌کنم

ملافه‌ها و پتوی درهم مثل کسی که بهشون خیانت شده بهم نگاه می‌کنن

ولی نمی‌دونن که گاهی وقتا جدایی لازمه تا قدر همو بدونیم

حتی قدر منو که انگل‌وار تمام روزمو روشون سپری می‌کنم

بدنم ترق‌ترق صدا میده

یعنی هنوز می‌تونم حرکت کنم

حوصله ندارم بدونم کی هست کی نیست

دلم آب می‌خواد

آب خنک

با انگشتام بطری پلاستیکی رو فشار میدم

انگار می‌خوام جامو با بطری عوض کنم

تو دلم به بطری آب میگم بعد تختم تو رو دوست دارم و نیمه‌خالی می‌ذارمش تو یخچال.

از دست بردن تو موهام هیچ‌وقت سیر نمی‌شم

خودم بهمشون می‌ریزم

یه حسی بهم میگه وقتی موهام به‌هم‌ریختس شبیه توله شیری میشم که طاق‌باز خوابیده و باد رفته لای تک‌تک موهای سر و بدنش

مثل توله شیری که طاق‌باز خوابیده زیر نور خورشید جلوی پنجره دراز می‌کشم

نه آفتابه نه ابر

نه بارونه نه باد

هوا راکده

مثل توله شیری که نمی‌خواد از جاش جم بخوره

الآن که فکر می‌کنم هیچ نیازی ندارم

نه آب می‌خوام نه غذا

نه خواب می‌خوام نه نفس عمیق

نه نیاز دارم خوشحال باشم نه می‌خوام به چیزی فکر کنم.

نه خوشحالم نه غمگین.******

از پنجره که خیره میشی به بیرون همه چی جور دیگس. به نظرت آدما خوشحالن اگر فکرت خیلی باز باشه میگی خوب هرکس مشکل خاص خودشو داره و ممکنه حتی چند دقیقه به مردی که داره پشت تلفن گریه می‌کنه خیره شی و باهاش هم‌دردی کنی اما روتو که برمی‌گردونی قیافه‌ی مرد هم از خاطرت میره چه برسه فکر به چیزی که باعث شده جلوی آدم‌هایی که میرن و میان گریه کنه و چیزی که حتی شاید سال‌ها از عمرش رو کم کنه. چیزی که ممکنه قلبشو ازش بگیره و اونو تبدیل به یه آدم سرد و بی‌روح کنه

چیزی که ممکنه دیگه نذاره اون مرد خودشو حس کنه همه‌چیز رو براش عوض کنه

اون مرد از اون نقطه که اشک ریخته رد می‌شه و میره ما هم یادمون میره که اصلاً روزی پشت پنجره ایستادیم و هق‌هق یه مرد رو تماشا کردیم

ولی مگه می‌شه زمان یادش بره؟

حتی خاک جای پای اون رو می‌گیره

هوا حجم تنی رو که توی اون نقطه ایستاده بود پر می‌کنه

نور دیگه مانعی نداره برای تابیدن به اون مکان

آره مکان همه‌چیز رو پاک می‌کنه اما هیچ‌وقت ساعت 12:17 دقیقه ظهر فلان روز تکرار نمی‌شه

هیچ‌وقت زمان یادش نمی‌ره تو این ساعت یه مرد روبه‌روی پنجره‌ی یه خونه ایستاد

تلفن به دست خدا می‌دونه برای چه اتفاقی هق‌هق زد

دستاشو جلوی صورتش گرفت و شونه‌هاش انگار که به جریان برق وصل شده باشه لرزید

تلفنش رو گذاشت تو جیبش و با حالی که فقط خودش می‌دونه راهی رو گرفت و رفت که فقط خودش می‌دونه

زمان اون لحظه رو تا ابد ثبت کرد

تو هیچ کتابی نمی‌نویسن که یه‌روز جلوی پنجره‌ی فلان خونه یه مرد مُرد

تو کتابا فقط می‌نویسن که به ما یاد بدن اما هیچ‌وقت چیزی نمی‌نویسن که فقط یاد نگیریم