کتاب باشندگی

کتاب باشندگی نوشته جناب آقای آرش میرزاپور را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

معرفی این کتاب:

آرش میرزاپور با لقب شعری یا همان تخلص شاعری《دل سرا》،زاده ی ۲۴ تیر ماه ۱۳۷۰.مهندس و شاغل در زمینه ی آسانسور.شاعر و علاقه مند به شعر و ادبیات فارسی.
باشندگی یعنی حضور کامل داشتن،کاملا حاضر بودن.مغز انسان باشنده یا حضور یافته ماشین تولید افکار توهمی نیست بلکه دارای ذهنی خلاق و متمرکز است.اشعار این کتاب افکار خوانندگان عزیز را به سوی داشتن ذهنی آرام و در عین حال حاضر و ناظر هدایت میکند.حال میخواهم این موضوع را با چند مثال برای شما توضیح دهم.شاید این سوال برایتان آشنا باشد.کجایی؟حواصت کجاست؟در واقع زمانی این سوال از شما پرسیده می شود که شخص مقابل،شما را غرق در رویاها و خیال پردازی های فکریتان می بیند.شما با شنیدن این سوال ناگهان به خودتان می آیید و متوجه می شوید که برای لحظه ای و شاید هم ساعت ها غرق در افکار خود بوده اید.حال نظر شما را به معنای یکی از اشعار کتاب باشندگی جلب می کنم.
اگر نوری به خورشیدت بتابد
زخورشیدت دگر نوری نتابد
و خورشیدت شود گم در دل نور
کسی با قصه ی ذهنش نخوابد
همانطور که می دانید خورشید مظهر روشنایی و نور و گرماست و متضاد با کلمه ی تاریکیست.انسان هایی که از فکر های خودشان هویت می گیرند خود را چون خورشیدی روشن می بینند و دیگران را غرق در تاریکی.حال تصور کنید انسانی که درگیر یک خورشید ذهنی و توهمیست ناگهان با خورشید واقعی که سر منشا حقیقی نور است مواجه شود؟به راستی چه اتفاقی می افتد؟آن روشنایی توهمی در نور حقیقی ناگهان ناپدید می شود.انسانی که از فکر های خودش هویت می گیرد و افکار موهوم خود را باور می کند،چنین شخصی انتظار دارد که خودش برای خودش قصه بگوید و با همین قصه هایی که منشا ذهنی و توهمی دارند با آرامش به خواب برود که در واقع چنین امری ممکن نیست.حال توجه شما را به معنای شعری دیگر از کتاب باشندگی جلب می کنم.
چو در بند خویشی ز خود می گریزی
تو نور عیانی نهان می ستیزی
برون آ عیان شو چو دُر از صدف
از این خود گریزی و آن خود ستیزی
در مصرع اول این شعر دلیل گریختن انسان از خودش را در بند خود بودن می داند.حال این سوال مطرح میشود چگونه یک انسان میتواند در بند خودش باشد؟پاسخ این است که انسان زمانی در بند خویشتن است که با افکاری توهمی و به دور از واقعیات به دنبال راه نجات برای رهایی از بند خود باشد غافل از اینکه همین افکار توهمیست که او را به اسارت کشیده است.یک انسان حضور یافته اگر در جایی زندانی شود به فکر رهایی از آن زندان است اما شخصی که از افکار خودش هویت میگیرد زندانی خودش می شود و مدام از واقعیت وجود خودش فرار می کند غافل از اینکه بداند خودش آن حقیقت واقعیست،به صورت پنهان با حقیقت خود در ستیزه است.هر فرد زمانی از توهمات فکری خارج شود آن زمان است که آشکار میشود و حضور می یابد.یک دانه ی مروارید اگر سال ها در درون صدف باقی بماند ماهیتش آشکار نمی شود اما لحظه ای که از صدف خارج شود ماهیت آن هویدا خواهد شد.باشندگی همان حالتیست که انسان از ستیزه با خودش و سایرین دست بر می دارد و دیگر از واقعیات خویش فرار نمی کند و خویشتن را پشت نقاب افکار پنهان نمی کند.همانطور که مولانا در یک مصرع از غزل هایش چنین میفرماید:
استیزه مکن مملکت عشق طلب کن
کاین مملکتت از ملک الموت رهاند
در انتها این کتاب تقدیم می شود به همه ی عزیزانی که در مسیر باشندگی گامی هر چند کوچک برمیدارند.