کتاب من آلیس این سرزمین نبودم

کتاب من آلیس این سرزمین نبودم نوشته سرکار خانم نفیسه افشار را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

سپاس بــــرای آغـاز!
اشتیاق یاریگرِ همراهی تو محمد
و روشنای خنده از اعجاز چشم‌های وانیا،
قدم‌های این مجموعه را
به مرحله‌ی حضور رساند.

نیم سخنِ شاعر
در جهان امروز، میان درگیری ذهن با رویدادهای عاری از فایده اگر در جست وجوی معنا هستم، باید خود خالقش باشم.
همان گونه که به دنبال تحولِ دریافت هنگام برون ریزی عواطف، آزموده های شخصی ام را مدام بررسی می کنم.
هر کلمه اگر در فرهنگِ لغت صاحبِ شخصیت و موضوعی شده است، در لحظه ی من قرار است چه نقشی ایفا کند و معنای آن قرار است با توجه به واکنش فراخودِ من با محیط، روی تکامل اندیشه  و خلق نگرش چه تأثیری حاصل کند.
این مجموعه، با هدف پدیدارشناسی مفهوم، حاصل اولین پیراستِ تجربه ی من در همین مسیر است که همزمان با احترام به فهم مخاطب، بیان اقتصادی و ابیات صیقل خورده را برای انتقال حس انتخاب کرده و با فرمی مدرن، سعی بر به چالش کشیدن تصویرسازیِ انگاره ها ی روتینِ ذهن دارد؛ به طوری که تلاش می کند ذهن خواننده را با گذرِ ضربتی از یک لحظه برای ایجاز، هم ذات پنداری با مفاهیم و سفر به تخیلِ کلمات باز بگذارد.نیم سخنِ شاعر
در جهان امروز، میان درگیری ذهن با رویدادهای عاری از فایده اگر در جست وجوی معنا هستم، باید خود خالقش باشم.
همان گونه که به دنبال تحولِ دریافت هنگام برون ریزی عواطف، آزموده های شخصی ام را مدام بررسی می کنم.
هر کلمه اگر در فرهنگِ لغت صاحبِ شخصیت و موضوعی شده است، در لحظه ی من قرار است چه نقشی ایفا کند و معنای آن قرار است با توجه به واکنش فراخودِ من با محیط، روی تکامل اندیشه  و خلق نگرش چه تأثیری حاصل کند.
این مجموعه، با هدف پدیدارشناسی مفهوم، حاصل اولین پیراستِ تجربه ی من در همین مسیر است که همزمان با احترام به فهم مخاطب، بیان اقتصادی و ابیات صیقل خورده را برای انتقال حس انتخاب کرده و با فرمی مدرن، سعی بر به چالش کشیدن تصویرسازیِ انگاره ها ی روتینِ ذهن دارد؛ به طوری که تلاش می کند ذهن خواننده را با گذرِ ضربتی از یک لحظه برای ایجاز، هم ذات پنداری با مفاهیم و سفر به تخیلِ کلمات باز بگذارد.

گوشواره:

سرگردانی
تلخواره ی موقری است
آویزان
به گوش هزاره ی تنهایی.

درخشان
از هست و نیست های مجلل
و مُزین
از کاش بودهای گران!

زاده ی معصوم:

شعرم
زاده ای مقدس،
عریان
در شب و روزهای نیم سوخته!
سِهره ای لال
از صبح و شب بخیرهای نیم گفته!
اوزان بدریخت
نقالِ این داستان نیم خوانده …

همین قدر بدانی کافیست:

سهم تجسم تو
از ردپای راه رفته ام،
لای لای قصه های بداهه ایست
که هرشب،
برای خواب آرامت
به تصویر کشیدم.

سنگ نبِشته:
به یاری این دست ها
که نشانی از آرزوهای گمشده
بر ذهنشان
نقش نبست،
برای روحِ آواره ام باید
خانه ای بسازم
و روی دیوارش
با خط خوش بنویسم:
مزار مرا
با شعرم تعمید دهید
که تنها
و تنها
دستِ واژه به باورم رسید
و در سکوت سخن
فریاد صداقتم شد.

آدرس:

از پیچ وخم راهروی اندیشه ام
همواره نشانکی سرودم.

هربار مرا نیافتی،
گوشه ای میان واژه ها
دنبال خودم می گردم.

چمدان بسته:

به تعبیر تصمیم
نهایتِ رفتنم.
زمزمه ی سفر
روی بامِ خانه ام نشسته است!
مانند دانه های کوچک برف.

زیبا
غمگین
سرد …