کتاب نیمه‌ی پنهان ماه در سراب برکه

دوستی را بنگر، دوست وفادار کجاست؟!

گر وفا هم بکند، منفعت یار کجاست؟!

هدف ماست که روزی برسد بی‌هدفی؟!

هیچ‌کس نیست خبردار که هدف‌دار کجاست؟!

دوش از قاصدک و باد صبا پرسیدم

خبر از خویش ندارم، خبردار کجاست؟!

همه گفتند خبر داری از آن یار عزیز؟!

گفتم از شهر بپرسید که دلدار کجاست؟!

نیمه‌شب گفت به من، عاشق شهری شده‌ام

با خودم زمزمه کردم که بیچاره‌تر از شهر کجاست؟!

درد آهسته به من گفت به‌دنبال چه می‌گردی تو؟!

گفتمش سینه که خالی‌ست، پس این قلب کجاست؟!

هرچه اشک خواست بریزد نتوانست و برفت

در کویر دل ما، قطره‌ای از اشک کجاست؟!

بخش دیگری از متن کتاب:

ما گذشتیم و گذشت است، ز ما این ایام

تو ز ما می‌گذری، ما ازین عمر گران

ما ترک‌خورده‌ی خویشیم، به کجا می‌نگری؟!

آه‌وافسوس، از این چَشم سراب دیده‌ی ما

ما ز دریا بُدَن خویش گذشتیم که صحرا شده‌ایم

می‌شود باز بیایی که بباری بر ما

ما ز تقدیر گله‌مندیم که چرا می‌آید؟!

آن‌که نه هم‌سفر ماست، نه دلداده‌ی ما

روز اول که دل ما به تمنای تو رفت

ما نپنداشته بودیم که زهر وصل بُوَد بیم فراق

تو که رفتی و ندیدی، شب و ایام فراق

لااقل ماه که هست، خاطره‌ای از تو به ما