کتاب تاریخ یکصد ساله ی نبرد

کتاب تاریخ یکصد ساله ی نبرد نوشته جناب آقای پیمان ملکی را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

معرفی کتاب تاریخ یکصد ساله‌­ی نبرد:

تاریخ یکصد ساله‌­ی نبرد کتابی تاریخی نیست بلکه کتابی درباره­‌ی انسان است، و مجموعه­‌ای از جستارهای مختلف می­باشد که زوایایی کمتر بیان­ شده از وجود و کنش­های انسان را به­‌واسطه­‌ی فضا و شخصیت­‌هایی که معرفی می­کند بیان می­‌نماید. سیر روایی کتاب با بازگشت راوی به روستای زادگاه­اش آغاز می­شود «این دستگیره­­‌های درها چقدر عجیب هستند. گاه در همان حال که فشارشان می­دهی، برای چند لحظه، بی­‌آن­که بدانی انگار تمام زندگی­ات را دوره می­کنی. گاه وجودت از فلز نقره‌­ای آن‌­ها چون برقی می­گذرد، گویی که هیچ‌­کجا جز آن­جا که دست­ات را نزدیک­شان می­کنی –و یا روی آن­ها چندلحظه­‌ای می­ماند- درنگ نکرده‌ای. خیال می­کنی سفیدی استخوان­‌های­ت را به چشم می­بینی، و اندوهی غیرقابل بیان، مثل آفتابی که در میان علفزاری تُنک ریشه‌­ها را بجوید، روی پوست­ات می­دود. جدایی‌­ها و مرگ­‌ها گاه لحظه‌­ی فشردن­شان را چنان طولانی می­سازند که دست پیر می­شود. این کوچک­ترین، پنهانی­‌ترین و لمس‌­ناپذیرترین نبرد است»، و تقریبا به مدت یک سال به طول می­‌انجامد، و در این میان تلاش می­شود با تلفیقی از خاطرات و آن­چه در زمان حاضر می­گذرد روایت مجزا از هم و توامان منجسم و به هم پیوسته‌­ای ارایه شود.

تاریخ در این کتاب نقشی غیر از آن معنای متعارفی که ما از این مفهوم درک می­کنیم دارد، نیرویی­ست که از تجربه و خاطره می‌­آید تا خاستگاهی درونی­تر برای آن (تاریخ) به دست دهد، البته نه به عنوان یک کتاب تاریخی، بلکه بیش­تر روی ایده­‌های پراکنده‌­ای متمرکز شده که می­‌توانند تصویری کلی در ارتباط با انسان به دست دهند. حتی بیش از این باید گفت، روی مواردی تاکید شده که عمدتاً با زندگی جمعی گره خورده اما تاثیرات، نمودها، و به نوعی حالت‌­های مختلف آن در فضاهایی فردی به نمایش درآمده است و بیان می­شود « این تنهایی نبرد مرا از پا خواهد انداخت اما چه می­توان کرد؟ هیچ راهی وجود ندارد که بتوان در حیاتی واقعی از آن بیرون رفت، نمی­توان به چنان حیاتی و به همچون راهی دست یافت، و من نمی­توانم بازیچه باشم. به این دلیل است که می­بایست همین­جا در نقش خودم از پا دربیایم… در بدترین حالت این­جا یک نمایش در حال اجراست و من می­توانم بازیگر آن باشم. اما آن­جا چه؟ حتی در بهترین تمهید انجام­ شده نخ­‌هایی را می­بینی که عروسک را از سویی به سوی دیگر می­کشند. تقدیری که دست به دست می­چرخد. دست­ کم این­جا نمایش است، و هربار خست­گی بعد از آن به ­واقع احساس پیری می­باشد، یک نمایش واقعی با بازیگران زنده‌­ای که از پشت صحنه تا مقابل پرده‌­ای که بالا رفته –یا بالا نرفته- قدم برمی­دارند و حرف می­زنند؛ و با دیگری همان­گونه که با خود.»

عمده­‌ی بار کتاب روی شخصیت­‌هایی ست که معرفی می­شوند، یک دوست، یک شخصیت روستایی، و از این قیبل، تا چند برش کوتاه از چهره­‌های برجسته­‌ی ادبیات و فلسفه، و البته خود راوی که به دفعات حضورش احساس می­شود، و در این میان با توصیف­‌هایی چندوجهی چه به صورت شعر منثور و چه به صورت قطعات دیگری که در بیش­تر موارد نقش تکمیل یا تشریح کننده ای دارند، و با کمی اغماض ذیل مفهوم جستار جای می­گیرند، روایت پیش می­رود «اگر تو ترس حقیقی­‌ات در برابر مرگ با شوق بدون حقیقت­ت به آن برابر است، بازیگری هستی که نمی­خواهد هیچ­‌چیز را آن­گونه که هست بازشناسد. با این­ حال طوری سرگشته­‌ای که دل را به درد می­‌آورد. آن­جا که به استقبال صورتکی تازه می­روی و من تمام شب در اندیشه­‌ی تو بیدار می­مانم. من که شوربختی‌­ام آن است که می­توانم در پس جنون آدمی درماندگی­‌اش را ببینم. من که مرگ فراموش­م کرده و زندگی بدون تسلی‌­بخشی­‌هایش به­ یاد می‌­آوردم (و تازه چه نیازی به تسلی؟ اما آن­چه برجای می­ماند تنها خیال است). وقتی ­که هرکس سعی می­کند تا دیروقت شب در جمعی خود را بفرساید و تنها برای خواب به خلوت بازگردد، چراکه توان روبه‌­رو شدن با خود را ندارد. اما از آن­جا که می­دانم گاهی سخن­ گفتن از انسان می­تواند او را به تنهایی بزرگ­تری کشاند، می­بایست توازنی شکننده از واژه‌­ها را به‌­آرامی تا پایان حمل کنم. چنان کسی­ که به انتظار آشکارشدن حقیقت می‌­نشیند اما کار رویا را به انجام می­رساند. کسی‌ ­که می­خواهد بازگردد و دوباره در گرمای شبی زمستانی این­جا باشد؛ برای عدالتی که در فاصله­‌ی آن­چه می­دانیم با آن­چه انجام می­دهیم، دریغ شده؛ وگرنه همیشه داغدار خواهد ماند.»