مشق عشق

کتاب مشق عشق نوشته جناب آقای سید رضا هاشمی را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

سید رضا هاشمی دانش آموخته دکتری تخصصی مهندسی شیمی و علاقمند به فرآیندهای زیست فناوری سالهاست که در کنار پرداختن به تحقیقات علمی و پژوهشی با ادبیات فارسی زندگی می کند , نفس می کشد و درد و دل های نا گفته اش را به زبان شعر از درون مواج, برساحل کاغذ های سپید روان می کند اما ! ناگهان تصمیم میگیرد تا بر ماسه های نیمه ماندگار خاطرات اذهان , منقش نماید آنچه را که از ورای احساس مسکوت مانده فوران می کند .مشق عشق , گلچینی است از خاطراتی که در گذر زمان ، سبب ساز تصاعد احساس از قلب بر زبان بوده و در مواجهه با لب بسته , حکمیت به مغز سپرده و آن فرمانده بحران, چشم را به یافتن کاغذ و دست را به قلم دچار نموده تا در سکوتی از برون , همهمه های درون ,راهی برای خاموشی بیابند , نه از آن جنس که می شود گفت, بلکه از آن گونه که نمی توان نگفت
و چون سخن از دل برآید درگیر ماندن بر یک سبک خاص اندکی دور از ذهن است و بالطبع سبک و سیاق وابسته می‌شود به شرایط و حال شاعر ، همین است که گاهی به آهنگین ترین حال ممکن می گوید:” من از چشمان زیبای تو مشق عشق میگیرم ،،،، و از آواز بی باکی تو بسیار میخندم، ولی در دل به تو احسنت می‌گویم
از این احساس های پاک و بی پروا ….”
وچون به ورطه هجر افتد خیال یار وادارش می‌کند به گفتن: ” دیشب که تو را باز به آغوش کشیدم ،،، افسانه عشق تو چو بر دوش کشیدم ،،، گویی که نه در خواب در این عالم جان بود ،،،،آنچه ز غمت، بر تن بیهوش کشیدم ” و انتهای تحکمش اینست که: ” لیلای من، ستایش چشمت مرا رواست ،،، لعل لبت نوازش رویت مرا سزاست……”
او که نه با چشم و نگاه که حتی با حرکت پلکهای معشوق هم دگرگون می‌شود و لحظه ای تمرکز برآن چنان آشفته اش می‌کند که می‌گوید: ” هر پلک که میزدی ورقی شعر ناب بود ،،،، زیبایی مداوم یک انتخاب بود …..” در گفتگوهای درونش همیشه هم رفیقِ دل نیست و گاهی به شکایت از او برخاسته که: ” هر لرزه که این چشم به دامان تو انداخت،،، تو خون شدی و اشک به تیمار تو پرداخت ” و لحظه ای دیگر شاکر وجود اشک است و می گوید : ” به اشک دیده چون شادی ، بکن شکر خداوندی ،،، که اشک اینگونه می‌شوید ، گنه از روی دلها را ….”
و چون گاه دلخوری و شکستن می رسد در لابلای ناله هایش میان آنهمه شکوه از روزگار نامراد میگوید : ” …… که نه تنها تو را می بخشد آتش ، درون آتش خشم ، ، ، تو باید شاهد ذبح دقایق های خود باشی ،،، درون صفحه ساعت …..” و متأثر از دلشکستگی ، بی پروا چنین سروده که ” ….گمان کردی چو زیبایی، وجودی آتشین داری؟ ،، هزاران ادعا داری ، ولی در عشق بی چیزی ….” و این گزیده ها همه اشاراتی بود برچیده از هر شعر در میان این دفتر
پس دعوتید به خواندن متکامل آنها در کتاب مشق عشق به تفصیل