چه نا به جا می گشتم

کتاب چه نا به جا می گشتم نوشته جناب آقای سید پوریا حسینی را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

کتاب کوچک چه نابجا می گشتم نوشته سید پوریا حسینی متولد 1370 در تهران که توسط انتشارات متخصصان به چاپ رسیده است. به دلیل گرفتاری های فراوان این دوران شاید آدم ها خیلی به فکر خواندن کتاب و شعر نباشند به همین دلیل وی بیشتر به نوشتن رباعیات علاقه دارد بلکه در کوتاه ترین کلام بتواند به انتقال احساسات بپردازد . رباعی یا چهارگانه از قالب های شعر فارسی است که در فارسی به آن ترانه نیز می گویند . نوعی شعر است در چهار مصراع که جز مصراع سوم دیگر مصراع ها هم قافیه و هم ردیف هستند. رعایت قافیه در مصراع های نخست ، دوم و چهارم الزامی و در مصراع سوم اختیاریست . شاعران ادوار اولیه به گفتن رباعیات چهار قافیه ای گرایش داشتند اما به تدریج و از اوایل سال ششم هجری شکل سه مصراع هم قافیه رایج شد . گرچه در شعر معاصر بیشتر از واژه های امروزی و محاوره ای استفاده می شود اما نویسنده بر این باور است حفظ قالب های اصیل شعر فارسی و انتقال فرهنگ غنی ادبیات فارسی وظیفه تمامی نویسندگان خصوصا شعرا و ترانه سرا ها می باشد چرا که شعر و ترانه راحت تر و سریعتر به گوش همگان می رسد. همچنین هر هنری باید برای انتقال فرهنگ خوب و دعوت انسانها به نیکی باشد و در همین راستا با یک رباعی دعوت میکند به دیگران محبت کنید بی آنکه منتظر جبران محبت باشید. آنکه باید خود قدر شناسد.

چو گویی کالایی طلب می کردند

به دنبال داد و ستد می گردند

ندانند راه و رسم محبت را

یک می دادند و یک طلب می کردند

در ادامه به دیگر قالب های شعری اشاره می کنیم که نویسنده از آن استفاده کرده است.

قالب غزل در اصطلاح شعری متشکل از چند بیت است که در آن مصراع اول از بیت اول با مصراع های زوج هم قافیه باشد. در بسیاری از غزل ها شاعر از نام هنری یا تخلص خود در بیت انتهایی استفاده می کند و همچنین غزل بیشتر محتوای عاشقانه دارد.

قالب شعری قصیده که از نظر ساختاری همانند غزل می باشد اما تعداد بیت های آن بیشتر و موضوع آن در وصف طبیعت و گاه پند و اندرز است.

قالب قطعه که در آن نحوه شکل گیری قافیه ها به این شکل است که مصراع های زوج با هم هم قافیه اند . شگفت آن است که قطعه فقط به علت یک قافیه کمتر داشتن از غزل اینقدر قدرت نفوذ خود را در تاریخ ادبیات از دست داده است و این نشانگر اهمیت فوق العاده وزن و موسیقی برای جذب مخاطب در هنر و شعر است.

قالب مثنوی که دارای ابیات زیادی بوده و معمولا برای سرودن داستان ها و مطالب طولانی به کار می رود. در این قالب هر دو مصراع یک بیت دارای قافیه یکسانی می باشند به همین دلیل به آن مثنوی(دوتا دوتا) گفته می شود.

قالب شعری چهار پاره که در آن مصراع های دوم هر دوتا بیت باهم یکسان است.

نویسنده امیدوار است در کتاب هرچند کوچک خود سهم کوچکی در حفظ این فرهنگ و هنر داشته باشد.