کتاب بی‌تابی‌ام درد می‌کند با شدت نور

کتاب بی‌تابی‌ام درد می‌کند با شدت نور نوشته سرکار خانم سپیده نصیری را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

کتاب بی‏‌تابی‌‏ام درد می‏‌کند با شدت نور سروده‏‌ی سپیده نصیری است که توسط انتشارات متخصصان منتشر شده است.

این کتاب، در قالب‌های شعری نو نیمایی، شعر سپید و چند قطعه شعر کلاسیک شامل غزل و دوبیتی سروده شده است.

بی‏گمان شعر، یکی از گونه‌‏های شاخص ادبی و شاخه‏‌ای از هنر است که برای  به اشتراک گذاردن ایده‌‏ها و عقاید، احساسات، افکار و عمق اندیشه، به خوبی می‏‌توان از آن بهره جست و در حقیقت می‌‏توان آن را راهی دانست به سوی تفکر، احساس، منطق و خیال. شعر زبانی‏‌ست که با آن می‏‌توان گاه از دغدغه‏‌های دنیای روزمره جدا شد و گاه خود را پرنده‌ایی ديد كه بر فراز دنيايي پر از ايجاز و احساس پرواز مي‏‌كند و جهانی را در آن به تصوير كشيد كه غالبا از ديد سايرين مخفی مانده است.

سپيده نصيری، شاعری است كه از دل انديشه‏‌ها ناب برخاسته و روياها و انديشه‏‌هايش را در كتاب خود به نام بي‏‌تابي‏‌ام درد می‌كند با شدت نور، با اديبان و ادب دوستان و دوست‏داران شعر و شاعري، به اشتراك گذارده است. او علاوه بر شعرهای سپيد و نيمايی و كلاسيك، در حوزه‏‌ی شعر و داستان و ادبيات كودك و نوجوان نيز فعاليت دارد.

از اين شاعر مجموعه‏‌ی ديگری به نام دلتنگي‏‌هايی كه به جاي قهوه مي‏نوشم ( چاپ اول: بهار 1403) توسط انتشارات متخصصان منتشر شده است.

سپيده نصيری، نويسنده، شاعر, مترجم, معلم پايه اول ابتدايي، متولد 1358 شهرستان رودسر، دانش‌‏آموخته‏‌ی مهندسی محيط زيست، مترجمی زبان انگليسی و كارشناسی ارشد آموزش زبان انگليسی است.

خواندن اين مجموعه شعر را به همه‏‌ی دوست‏داران شعر و ادب پيشنهاد مي‏‌كنيم.

در قسمتهايي از اين كتاب مي‏‌خوانيم:

چگونه بیدار کنم، شاعر خفته را؟!

چگونه بیدار کنم

شعر را،

شاعر خفته در پستوی زمان

و اندیشه‏‌های نوین دیروز و امروز؟؟

چگونه بیدار کنم شعر را

که دست‏هایم سرشار شود

از جادوی سبز قلم

و نگاهم پر شود

از دانه به دانه‏‌ی واژه‌‏هایی که می‏‌خوانند

آواز حقیقت را…

کلمات رژه می‏‌روند جلوی چشمانم

و اندیشه

چه زیبا سان می‏بیند!!

از کجا تا ناکجا

همگی تبلور شعر است

رویش کلمات از اندیشه‏‌ی به خاک نشسته، در گذر سالیان؛

زمزمه‏‌ی آوای هستی،

و نوای کوبش ثانیه

بر پهلوی زمان…

آه، بگویید به من

چگونه بیدار کنم شعر را،

شاعر خفته در پستوی زمان

و واژه‏‌های سبز حقیقت را…

 

صبور

نگران من نباش

ناشکیبا نیستم؛

جان من! راحت برو

بی تو تنها نيستم!

خوب من! خوب ببين

همه چيز اينجا هست

تو خيالت تختِ تخت

قلبم اصلا نشكست!!

بوي عطرت در فضا،

مي‏نوازد شامه‏‌ام

خاطراتت مي‏‌چكد

جای جای خانه‌‏ام.

قاب عكس خالی‏‌ات

همدمی همیشگی‌ست

یا که این باران اشک!!

ــ که از سر دلتنگی‏‌ست ــ

تو برو بی من، برو

بی تو تنها نیستم

جانم! «عشقت» با من است

اهل حاشا نیستم…