به آرزوهایم قول رسیدن دادم

کتاب به آرزوهایم قول رسیدن دادم نوشته سرکار خانم‌ها فاطمه آریان و مهنا تنگ شکر را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

یه کوچولو قبل خوندن کتاب دلتو به من بده و بی تفاوت از کنار مقدمه رد نشو… فکرکن کنارهم نشستیم، چشمهاتو ببند و تک تک آرزوهای کوچک و بزرگت رو دونه دونه به یاد بیار… آره، آفرین… حتی اونی که از نظر بقیه خنده داره و نمیتونی راجع به اون آرزو با کسی صحبت کنی، یا اصلا اونی که فکر میکنی به خاطر شرایط خانواده ات یا جامعه رسیدن بهش تقریبا محال و نشدنیه… چندتا شد؟ خیلی زیاده نه؟ بهت افتخار میکنم این یعنی تو قبلا هم به این مسئله فکر کرده بودی… وای باورت میشه تو این دنیا آدمایی وجود دارن که تو طول زندگیشون حتی یک بار هم به اهدافشون فکر نمیکنن و ساده از کنارش میگذرن و ذره ای تلاش نمیکنن؟صرفاً به دنیا میان و مسیری که بقیه براشون تعریف کردن رو جلو میبرن و بعدم تموم میشن… یه زندگی پوچ و بی هدف..من که علم غیب ندارم و نمیدونم شاید هم به آرزوهاشون میون دغدغه هاشون فکر کرده باشن، ولی اینکه به آرزوهاشون نرسیدن یعنی تسلیم خواسته بقیه شدن و دیگه اسمش آرزو نیست حسرت روی دله..خوشحالم که تو جزو این دسته نیستی… البته باشی هم به من ربطی نداره، از قدیم گفتن عیسی به دین خود موسی به دین خود… کسی که در نهایت ثانیه ثانیه زندگیشو از دست میده تویی نه من… وااااای الان که دقیق تر فکر میکنم خیلیم به من ربط داره، من اینجام که به سمت آرزوهای فراموش شده‌ات هُلت بدم… آرههه هنوزم دیر نشده و وقت داری… اصلا توام چشماتو ببند… چندسالته؟چند سال عمرت رو به بطالت گذروندی؟چند درصد امید به زندگی داری؟ تا حالا خودتو روی قله موفقیت تصور کردی؟ چقدر در طول روز خودتو به خاطر فرصت های از دست رفته سرزنش میکنی و با خودت کلنجار میری؟ به نظرت وقتش نرسیده دست از اذیت کردن خودت برداری و زندگیت رو اون جوری که میخوای بسازی و تسلیم سرنوشت نشی؟

ببین منم مثل تو انسانم، با یه طول عمر تعریف شده و کاملا میفهمم چقدر در طول زندگی هامون فراز و نشیب جلوی راهمونه و عوامل زیادی دست به دست هم میدن که نذارن اونجوری که میخوایم به آرزوهامون برسیم… ولی باورکن این که یه گوشه بشینی و دست رو دست هم بذاری و هیچ کاری نکنی و دو دستی خودتو، عمرتو، جوونیتو تقدیم کنی و بگی خب هرچی بادا باد یا منتظر یه معجزه از آسمونا باشی… راستشو بخوای من از این دسته آدما که هیچ کاری برای بهترشدن شرایط شون انجام نمیدن بیزارم، مایوسم میکنن… سعی میکنم زیاد باهاشون هم کلام نشم چون اذیت میشم وقتی میبینم تو دنیای امروز با این حجم از پیشرفت یکی انقدر در برابر آرزوهاش بی مسئولیت و ضعیفه و جدا از این داستان انرژیم رو میگیرن… این آدما سراسر انرژی منفی ان..ولی حسم میگه تو اینجوری نیستی فقط نمیدونم به چه دلایلی تو یه برهه از زمان متوقف شدی، این اصل رو درک کن که توی این دنیا خودتی و خودت

وقتشه بلند شی و باید خودتو برسونی به یه پمپ بنزین و باک آرزوهاتو پر کنی… اون پمپ بنزین میدونی چیه؟ یه انگیزه، یه هدف، یه کورسوی امید، یه دلگرمی یا حتی یه آدم… تو نیاز داری به واسطه یه علتی دوباره احیا شی… بگرد دنبالش و ساده از کنارش نگذر… نمیخوام وقتی که پیر شدی حسرت الان رو بخوری… اون موقع هیچ سودی نداره ولی الان تک تک لحظه های از دست رفته ات قابل جبرانه دوست من… در وهله اول همه اتفاق های بد زندگیت که تا الان رخ داده و مانع راهت شده رو بپذیر و با صدای بلند یه “فدای سرم” بگو و ازشون بگذر چون تو نمیتونی به گذشته برگردی و چیزی رو تغییربدی… مرحله بعد حذف آدمای منفی زندگیته… تحمل شون بس نیست؟